دی گلوکز – دو دی اکسی دی گلوکز – D-Glucose

دی گلوکز, ترکیبی است با فرمول شیمیایی  C₆H₁₂O₅ و جرم مولی 164.16 g/mol. گلوکز یک نوع قند موجود در خون است

که توسط یاخته‌ های بدن مصرف شده و تولید انرژی می‌ کند.

در ایزومری از این ماده که آن را  D-گلوکز می‌نامیم. گروه‌های هیدروکسیل متصل به این کربن‌ها باید جایگیری فضایی خاصی داشته باشند,

طوری‌که وقتی مدل فیشر آن را رسم می‌کنیم.

باید هیدروکسیل‌های مربوط به کربن‌های ۲ و ۴ و ۵ در سمت راست بوده و هیدروکسیل مربوط به کربن ۳ در سمت چپ قرار گیرد.

گلوکز یکی از عوامل کنترل کننده ترشح اسید معده می باشد. که مصرف سیستمیک آن سبب کاهش ترشح افزایش یافته اسید در موش صحرایی می گردد.

این ماده داخل معدی قادر است هایپراسیدیتی ناشی از پنتا گاسترین را کاهش دهد.

این ترکیب مونوساکاریدی است با فرمول C6H12O6 یا H-(C=O)-(CHOH)5-H که

پنج گروه هیدروکسیل آن به شکل مشخصی اطراف زنجیرهٔ کربنی آن آرایش پیدا کرده‌اند

ساختار خطی دی گلوکز:

4 کربن از کربن‌ های گلو کز (کربن ۲ تا ۵) مراکز ایزومری فضایی هستند به این معنی که با چهار بخش متفاوت پیوند برقرار کرده‌اند.

برای مثال کربن شماره ۲ با H, OH, -(C=O)H و -(CHOH)4H پیوند بر قرار کرده‌است.

در ایزومری از گلوکز که آن را D-گلوکز می‌نامیم، گروه‌های هیدروکسیل متصل به این کربن‌ها باید جایگیری فضایی خاصی داشته باشند

طوری‌که وقتی مدل فیشر آن را رسم می‌کنیم، باید هیدروکسیل‌های مربوط به کربن‌ها ۲ و ۴ و ۵ در سمت راست بوده و هیدروکسیل مربوط به کربن ۳ در سمت چپ قرار گیرد.

جایگاه این ۴ گروه هیدروکسیل در مدل فیشر مربوط به L-گلوکز کاملاً برعکس می‌شود.

۱۴ مورد بعدی عبارتند از آلوز، آلتروز، مانوز، گلوز، ایدوز، گالاکتوز و تالوز که هر یک دارای دو فرم L و D می‌باشند.

برای دیدن سایر محصولات مواد شیمیایی کلیک کنید.