سوربیتول یا گلوسیتول به عنوان ملین استفاده می‌شود.
سوربیتول از کاهش (احیاء) گلوکز حاصل می‌شود و در آلو سیاه، سیب، گلابی و هلو وجود دارد.
اثر مسهل این دارو با مصرف مقادیر بسیار زیاد آن (25 گرم در روز) حاصل می‌شود.
قدرت شیرین كنندگی سوربیتول نصف ساكاروز است.
سوربیتول به عنوان یك داروی شیرین‌كننده نیز عمل می‌كند.
این دارو به مقدار كم به عنوان منبع كربوهیدرات در فرآورده های غذایی بیماران مبتلا به دیابت و
در فرآورده‌های بدون شكر برای جلوگیری از فساد دندان‌ها نیز استفاده می‌شود.
سوربیتول خاصیت پایدار‌كننده و مرطوب‌كننده نیز دارد و در محصولات آرایشی و دارویی مختلف، مانند خمیردندان، استفاده می شود
سوربیتول یا گلوسیتول یک قند الکلی است که در بدن انسان به آهستگی متابولیزه می‌شود.
سوربیتول به صورت پودر به عنوان ملین استفاده می‌شود.
این ماده از احیای گلوکز حاصل می‌شود، با جانشینی گروه هیدروکسیل به جای گروه آلدهید. سوربیتول در آلو سیاه، سیب، گلابی و هلو وجود دارد.[۱]
این ماده بعنوان شیرین کننده، نگهدارنده رطوبت، بهبود دهنده، بافت ساز، نگهدارنده، عامل کلوخه نشدن در صنایع غذایی کاربرد دارد.
همچنین این ماده به عنوان یک جایگزین برای شکر در تعدادی از غذاها، از جمله غذاهای کم کالری و بدون قند، و همچنین محصولات دارویی و بهداشت دهان و دندان، مانند خمیر دندان و آدامس استفاده می‌شود.
این ماده در سوسپانسیون‌ها، امولسیون‌ها و کرم‌ها اثر تثبیتی داشته و جذب و از دست دادن آب را کنترل می‌کند. از آنجایی که این ماده خاصیت فاسد نشدنی دارد، در تولید شربت‌ها از آن استفاده می‌شود و با توجه به خاصیت شکل‌پذیری، در تولید کپسول‌های ژلاتینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برای تولید قرص سوربیتول می‌توانند پودر آن را فشرده کرده و این قرص می‌تواند به سرعت در آب حل شود. از آنجایی که این ماده به سرعت رطوبت را جذب می‌کند، در نتیجه باید قرص‌های آن را در شرایط نسبتاً خشک نگهداری کنند.
از جمله کاربردهای سوربیتول:
معروف دارویی این ماده می‌توان به‌کارگیری آن‌ها در خمیردندان و روغن‌های مو و پوست را نام برد.
در خصوص خاصیت جذب رطوبت نیز، سوربیتول نقش مناسبی در خمیردندان و روغن‌های مو و پوست ایفا می‌کند.
برای تولید خمیردندان‌ها نیز می‌توان خاصیت فاسد نشدن و طعم دهندهٔ شیرین آن را نام برد.
سوربیتول بیشتر در روغن‌های مو و اکثر مواد چرب به کار برده می‌شود. با توجه به خاصیت پایدار کنندگی آن نیز، بیشتر در امولسیون‌ها و سوسپانسیون‌ها کاربرد دارد.
بعد از مصرف مواد قندی، مقدار گلوکز و گالاکتوزی که از طریق دهان وارد بدن می‌شود، باعث افزایش قند خون می‌گردند.
سپس انسولین تولید شده و در ابتدا، مونو ساکاریدها در کبد مورد سوخت و ساز قرار گرفته و به‌طور مستقیم به حالت انسولین آزاد یا گلوکز اثر ندارند.
برای دیدن سایر محصولات مواد شیمیایی کلیک کنید.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.