اسید بنزوئیک ترکیبی بلوری بی رنگ ( سفید رنگ ) است.
این ترکیب ساده ترین کربوکسیلیک اسید آروماتیک نیز می باشد.
این ماده یک اسید ضعیف محسوب می شود. از نمک های آن به عنوان نگهدارنده های غذایی استفاده می شود.
همچنین در ساخت بسیاری از ترکیبات آلی دیگر از بنزوئیک اسید استفاده می شود.
اسید بنزوئیک در قرن شانزدهم میلادی کشف شد.
اولین بار شخصی به نام Nostradamus از تقطیر خشک ماده ای سنتی به نام gum benzoin بدست آورد.
در سال 1875 شخصی به نام salkowski نیز پی به خواص ضد قارچ اسید بنزوئیک برد.
موارد مصرف و کاربرد اسید بنزوئیک :
در صنایع کاربرد فراوان دارد که عبارتند از :
به عنوان خوراک واحدهای صنعتی :
برای تهیه بنزیل کلراید :
بنزیل کلرید از واکنش تیونیل کلرید با اسید بنزوئیک بدست می آید.
با استفاده از بنزیل کلرید می توان بسیاری از مشتقات اسید بنزوئیک را ساخت از جمله بنزیل بنزوات که یک طعم دهنده مصنوعی می باشد.
برای تهیه فنول :
فنول از کربوکسیل زدایی همراه با اکسایش در دمای 300 درجه سانتی گراد الی 400 درجه سانتی گراد بدست می آید.
البته این فرآیند می تواند در حضور کاتالیزور نمک کبالت در 200 درجه سانتی گراد هم انجام پذیرد.
فنول نیز استفاده های بسیاری دارد ، که مهم ترین آنها تبدیل فنول به سیکلوهگزانول می باشد که سرآغازی برای تولید
نایلون است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.